غیبت، انتظار و حکومت

مشخصات کتاب

نویسنده : محمدعلی قاسمی

ناشر: انتظار

اشاره

این نوشتار که نگاهی کوتاه به برخی برداشت ها از واژگانی چون، غیبت انتظار، تقیه و اجتهاد، دارد؛ مباحثی هم چون دیدگاه برخی از دانشوران به این واژگان و نقد و بررسی و تحلیل چنین اندیشه های را در بر می گیرد. تأکید بیشتر ما به برداشت هایی است که در اندیشه عالمان دینی مورد نقد و کاوش قرار گرفته است. بنابراین اندیشه نفی حکومت اسلامی و بی تفاوتی نسبت به آن در سایه برداشتی ویژه از این واژگان نقد و بررسی می شود.

تأ ثیر تلقی امامت در زمان غیبت بر نفی حکومت اسلامی

برخی تصور کرده اند که وظیفهِ شیعیان در عصر غیبت امام زمان (عج)، ضعف و سستی در امور، بی تفاوتی در برابر مفاسد اجتماعی، واگذار کردن همه چیز به امید آینده و اصلاح امور را به عهدهِ امام زمان (ع) گذاردن است. [1] .نویسنده ای با استفاده از دیدگاه وبر دربارهِ انگیزه های دینی و تأ ثیر گرایش ها و باورهای دینی شیعیان بر نگرش های سیاسی متفکران شیعه مذهب، چنین می گوید:این گونه باورها عبارتند از:باورهایی که موجب بروز انگیزه موافقت و همراهی با اقتدار حاکمان می گردد؛ باورهایی که باعث تشدید تمایلات ستیزه جویانه و مخالفت با ساخت سیاسی مستقر، به منظور از میان برداشتن نظم هنجاری حاکم می گردد؛ باورهایی که بی تفاوتی و کناره گیری سیاسی را تقویت می کند. [2] .از نظر وی، شیعه با یک ارزیابی منفی از شرایط، عملاً خود را از حوزهِ اقتدار سیاسی حاکم کنار می کشد. [3] .بر اساس چنین دیدگاهی، در زمانی که امام معصوم (ع) در جامعه حضور فیزیکی ندارد، تشکیل حکومت وظیفه دیگران نیست و حتی انجام آن مشروعیت ندارد. در این زمان، وظیفه همه رها کردن چنین اموری و واگذار کردن آن